sehnsucht
verlange nie van hier en nou eens naby nie beur uit die nes van jou omhelsings aartsverlater sy reikhals swaanmooi heen ’n trekvoël nie van hier nie nou of digby nie
haar hunker- sug hang windstilswaar daar waar sy weggefletter het uit die geknak- te takelwerk van spookskip lengte-van-dae
jy gaan tuisteskep dus metterwoon jou liefhê uit die gemis maak loopbaan al oor die spoor van die vergetelheid jou oog op aldag en sy wonders (dogtertjies-met-haarstrikke)
dan kom daar poskaarte uit vanouds van gunter af jou kop glip naweke weg kantien toe op vergesog na hotel afgeleef op êrens weke wil jy vort jy wil hoor sy wás daar ja ge-hitchhike glo of ysterperd gery dwaaldolla oor wie elke tweede jan rap sad stories weet te verkoop
jy gaan sit in leë kerke waar jy vermoed sy kon gewees het bedeloos omwille luisterryke swyes
in ’n lughawe se vertreksaal teen hoë digte vensters langs iewers aan die einde van ’n somer volg jou oë om en om die onbegonne trekswaelvlug
in tale aan die kwyn haastig of langsamerhand reis jy verslangs onweerstaanbaar toe na digterby en raakgesê maar sy is soek in elke gedig
verseindes skiet te kort immer sy weet dat eindes eintlik oop soos einders is waar jy ’n sin wil toeknoop by die punt daar glip verlange
uit
jul skandekind ontdek jy op ’n dag dool in jou voortuin rond kaal en maer huil-huil hier nou
Straatmuse
Wink- of wuifbe- wegings anderkant die multilaan-sakestraat val jou by koerantkoop in die oog. Appèl aan jou? Of iemand wat na jou wil kom? Jy sien stuk-stuk deur die drukke huistoegaanverkeer die wink- of wuiwery, geroep en -lonk en -mik tot wanhoop toe … dat sy (dis tog ’n sý?) gaan moed verloor …
en jý rek die nek en soek die deurkomkans, linksom langs, of regs, na oorkant waar sy was, jy merk iets verlangs straat-af soos ’n metafoor – die oorbrug van ’n gedig –
en veg en vleg dié ompad oop, trippel trappe op en trappe af om oorkant aan te land. In die maling van gelate op amptenaredrag
duik praggrimeersel op, hier, daar, met kokette wenkbrouvraag, en skuif die lok-kledy (onvermy- delik – ou cliché – die skynverhulde dy) oop … Ligtekooiverleiding bloot. Aandskemer bly: ou filmrol wat stol, brandvlek. Maar gelding stu. Iets wil soos beursie in jou broeksak bultmaak; en jy kyk nog om
oorkant toe: na hoe ’n jy daar staan, dagbladlesend in ’n bushalte-ry, aldagbenullig, kop wat huis toe staan, sonder waan oor waar gelonk heen lei.
|