Litera

’n Huldeblyk aan onbesonge bosgediertes

Maricel Botha

Received: 31 Jan. 2025; Accepted: 04 Apr. 2025; Published: 20 May 2025

Copyright: © 2025. The Author Licensee: AOSIS.
This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License, which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.

Stekelkind

stekelkind,

doringkind,

rustig in jou naaldevel

ritsel oor Magaliesrand

oor klip en bos en veld gebrand

ritsel rustig voort my kind

strooi pennetjies wat ek sal vind

ritsel saggies voort

honde blaf deur doringdraad

sluip stilletjies, sluip stilweg weg

kleintjies skoffel agterna

pennetjieskroos agter ma

ritsellyntjie oor die rand

op die paadjie harde sand

loop ligvoet in die wind

maanskyn dof op naaldevel

maanskyn blink in pikswart oog

sluip-sluip oor jou bergverhoog

sluip-sluip tot diep in die kloof

kloutjies klou aan blommebol

kloutjies grawe boomwortel

klouter oor die klippe, kind

roffel oor die rand

jou vel is nat met nag se dou

jou kake het genoeg gekou

skoffel lyntjie huis toe terug

kroos skrop plek by ma se rug

daar kom haal die slaap jou nou

rus in pennetjiesgewaad

nou steek die dag jou stekels weg

en aarde streel jou pennelyf

soos nuwe ma die los kopvel

van babatjie, nog lelik, vryf

oggendson skep Mosesbos

maar jy ontwaak met sterreskyn

en waar jy slaap, bly berggeheim

(uit Touching the Wild)¹

Ek teken torre uit torpor*

Ek skets jou skelet in swart ink – onpoëties,

teken jou bene – ses, simmetries,

trek twee antennas op magnoliablad,

vul die dop in – rond, donker, blink, glad.

Ek krap ’n paar hare teen kop en ligament,

skroef jou met pen vas, las elke segment.

Uit ’n ligte gekrabbel het ’n misbol verskyn.

Nou kort net die skadu, dwars val die swart lyn.

Ek het jou in ink geskets.

Ek het jou uit pen geskep.

Nou trap jy klein kolletjies in papiersand

en rol jou bol oor die blad se rand.

Nou haas jy agteruit in ’n skewe lyn

tot kewer en bol oor die tafel verdwyn.

Ek vee die leë blad liggies met my hand

en teken ’n buitelyn onder teen die kant.

Daar ontwaak nog ’n tor uit winterdoodsheid

terwyl ek ’n wysie op marimbamaat fluit.

*Die doodsheid waaruit miskruiers na die eerste reëns ontwaak

Voetnota

1. Die gedig ‘Stekelkind’ is die eerste keer gepubliseer in Poetry in McGregor, 2023, ‘Touching the Wild: McGregor Poetry Festival 2022 Anthology’, African Sun Press: Kaapstad.